przy otwarciu strony odezwała się przepiórka

Rodzina: Bażantowate - Phasianidae

Rodzaj: Phasianus

• Bażant

Rodzaj: Coturnix

• Przepiórka

Rodzaj: Perdix

• Kuropatwa

Bażant - Phasianus colchicus

Bażant należy do rodziny bażantowatych (Phasianidae), rzędu kuraków (grzebiących) - Galliformes. Wśród bażantów można wyróżnić blisko 40 podgatunków. Bażant występuje w delcie Wołgi, na Kaukazie i Zakaukaziu oraz w pasie od Iranu po Mandżurię i północną część Półwyspu Indochińskiego. Stamtąd został sprowadzony do Europy (na południu Europy introdukcja miała miejsce już w starożytności), do Ameryki Północnej, Japonii, na Hawaje i Nową Zelandię. Zamieszkuje otwarte tereny z licznymi krzewami, skraje pól i nadrzeczne zarośla.

Są to ptaki zazwyczaj osiadłe, choć samce niekiedy mogą koczować. W Polsce aklimatyzowano różne podgatunki, stąd rozmaitość występujących u nas ptaków. Upierzenie samców: najczęściej zielona głowa z metalicznym połyskiem i dwoma małymi czubkami, wokół oczu naga czerwona skóra, na szyi biała obroża o różnej szerokości, rdzawo złote plecy z fioletowym połyskiem (pióra jasno zakończone), Pstre barki z łuskowym rysunkiem, przód brązowoczarny z połyskiem (pióra szaro zakończone), brzuch czarny, ogon żółtobrunatny z czarnym pręgowaniem, znacznie wydłużony. Samica jest mniejsza od koguta i ma nieco krótszy ogon. Wierzch jej ciała jest popielatorudy o nieregularnym, poprzecznym prążkowaniu, spód jaśniejszy prawie bez plam. Stosunkowo często występują osobniki ciemniejsze z przewagą barwy zielonej, fioletowej lub brunatnej. Na nogach bażantów występują ostrogi, a stopy zakończone są trzema palcami. Kogut ma długość około 85-95 cm łącznie z ogonem, którego długość wynosi około 50 cm; Rozpiętość skrzydeł wynosi do 75 cm. Waga bażanta wynosi 800-1500 g, przy czym kogut osiąga masę ok. 1,5 kg, a kura - ok. 1 kg. Bażant należy do ptaków, których byt w dużej mierze zależy od opieki hodowlanej (dokarmianie i tępienie szkodników), dlatego występuje przeważnie tylko tam, gdzie te warunki ma zapewnione. Bażanty dobrze czują się w lasach mieszanych z licznymi krzewami, w pobliżu wody (mokradła, staw, rzeka) i pól uprawnych. Bażant żywi się nasionami zbóż i chwastów, jagodami leśnymi, zielonymi częściami roślin, korzonkami, mrówczymi jajami oraz owadami. Zjada także ślimaki, dżdżownice, larwy różnych owadów, a także stonkę ziemniaczaną. Żeruje w ciągu dnia, noc spędza na drzewie lub w krzakach. Poza okresem lęgowym bażanty żyją w stadach.

Bażanty gnieżdżą się na ziemi. W maju-czerwcu kura składa 8-15 oliwkowozielonych jaj, które wysiaduje sama przez 23-28 dni. Młode są zagniazdownikami i po kilku godzinach już swobodnie poruszają się, a w drugim tygodniu próbują latać. Pisklęta pozostają pod opieką kury jeszcze przez ok. 2 miesiące. Bażanty wyprowadzają 1 lęg w roku.

W Polsce bażanty należą do ptaków lęgowych i zimujących. Jednak nie są wytrzymałe na trudne warunki klimatyczne i dlatego często giną. Należą do ptaków łownych z okresem ochronnym.

posłuchaj moich własnych nagrań bażanta

Przepiórka - Coturnix coturnix

Przepiórka, ptak wędrowny z rodziny bażantowatych (Phasianidae) rzędu grzebiących (Galliformes), występujący w kilku podgatunkach, zamieszkuje niemal całą Europę, Azję Środkową i Afrykę północną. Występuje na podmokłych łąkach i bagnach oraz na polach uprawnych (szczególnie lubi proso, koniczynę i lucernę). Ogólnie rzecz biorąc przepiórka preferuje tereny otwarte z gęstą roślinnością nieprzekraczającą 1 m wysokości, unika natomiast nagich obszarów. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego, Afryce i Azji Mniejszej.

Upierzenie przepiórki jest brązowoszare z dodatkiem żółtego. Na grzbietowej, ciemnej stronie ciała biegną podłużne płowe smugi. Nad okiem znajduje się kremowa brew, pod którą biegnie biała pręga. Podgardle jest białe. U samca na podgardlu znajduje się czarna plama, odróżniająca go od samicy. Przepiórka osiąga długość ciała ok. 19 cm, rozpiętość skrzydeł 34-36 cm i wagę ok. 70-140 g. Ptaki te żywią się pokarmem roślinnym (w tym nasionami traw i chwastów) oraz zbieranymi z ziemi drobnymi bezkręgowcami (pajškami, chrzšszczami, pluskwami itp.).

Przepiórki gnieżdżą się na ziemi pod osłoną roślinności. Gniazdo jest dołkiem w ziemi, wyścielonym trawą; budową gniazda zajmuje się samica. W maju lub czerwcu samica składa 8-13 jaj, które sama wysiaduje przez 17-20 dni. Pisklęta (zagniazdowniki) uzyskują całkowitą samodzielność po ok. 50-70 dniach. Przepiórki wyprowadzają 1 lęg w roku.

Przepiórki w Polsce należą do ptaków lęgowych. Przelot wiosenny ma miejsce w maju, a jesienny - w sierpniu-wrześniu. Wyjątkowo przelot jesienny może przedłużyć się aż do listopada. Przepiórki należą do ptaków łownych z okresem ochronnym.

Kuropatwa - Perdix perdix

Kuropatwa, duży, osiadły ptak z rodziny bażantowatych (Phasianidae), rzędu grzebiących (Galliformes), zamieszkuje niemal całą Europę oraz Azję środkową. W górach może przebywać na wysokości 2500 m n.p.m. (w Tatrach do 1700 m n.p.m.). Sprowadzona została przez człowieka również do Ameryki Północnej. Bytuje najchętniej na polach uprawnych z krzakami, zarośniętymi miedzami, kamionkami lub małymi, śródpolnymi laskami, które dają schronienie przed drapieżżnikami i zawiejami śnieżnymi. Wczesną jesienią kuropatwy najczęściej przebywają w ziemniaczyskach lub buraczyskach, w październiku - w łubinach, seradeli, w niskich zagajnikach, krzakach i na łąkach.

U tych ptaków występuje słabo zaznaczony dymorfizm płciowy w ubarwieniu. Upierzenie głowy i karku jest oliwkowoszare, wierzchu ciała - szarobrunatne ze słabo zaznaczonymi rdzawymi i czarnymi poprzecznymi pręgami. Kuropatwy mają rude policzki, sterówki rdzawo brązowe (środkowa para szarobrunatna), lotki płowe z rdzawymi plamami. Na barkach i skrzydłach znajdują się niewielkie podłużne białe plamy. Spód i boki ciała kuropatw są szare z delikatnym, falistym rysunkiem, na bokach ciała występują pionowe, szerokie rdzawe pręgi. Na białym brzuchu kuropatwy mają rdzawą plamę w kształcie podkowy, która u samic jest mniej wyraźna i często nie ma wyraźnie podkowiastego kształtu. Za oczami występuje naga, brodawkowata skóra, szczególnie widoczna w okresie godów. Dziób kuropatwy jest krótki, niebieskawo-szary. Kuropatwa ma długość ciała ok. 30 cm, (w tym ogon 8 cm), rozpiętość skrzydeł ok, 45 cm i masę 320-450 g. Żywi się głównie nasionami chwastów, traw, ziół, i zbóż (bardzo lubi ziarno prosa, gryki i pszenicy), jagodami krzewów, a ponadto owadami, chrząszczami, gąsienicami i muchami. Kuropatwy jedzą również zieleninę: pączki roślin, małe listki, kapustę i koniczynę. Bardzo młode kuropatwy żywią się przede wszystkim owadami. W zimie kuropatwy zjadają oziminy zbóż. W czasie dużych śniegów zbliżają się do zabudowań gospodarczych lub siedzą w pobliżu dróg, po których jeżdżą pojazdy konne - wybierają nasiona z końskich odchodów. Kuropatwy żerują w ciągu dnia. Ptaki te nie piją wody - wykorzystują jedynie wilgoć zawartą w pokarmie. Poza okresem lęgowym kuropatwy żyją w stadach.

Kuropatwa zakłada gniazdo w zagłębieniu ziemi na łące lub w polu zasianym koniczyną, rzepakiem lub zbożem. W maju-czerwcu kura składa 10-20 brunatnooliwkowych jaj, które wysiaduje przez 23-25 dni. Pisklęta są zagniazdownikami. Pełną dojrzałość osiągają po 5-6 miesiącach.

W Polsce kuropatwy są ptakami lęgowymi i zimującymi. Należą do gatunków łownych z okresem ochronnym.