Nadrodzaj: tadornini - kazarki

Rodzaj: Tadorna

• Kazarka rdzawa
• Ohar

Kazarka rdzawa - Tadorna Ferruginea

Kazarka należy do rodziny kaczkowatych, rzędu blaszkodziobych. Osiąga długość ciała ok. 60 cm i 1,5 kg wagi. Występuje w południowej Hiszpanii, północno-zachodniej Afryce, w Grecji, Rumunii, Azji mniejszej i środkowej, aż do środkowych Chin. Zamieszkuje śródlądowe zbiorniki wodne w otoczeniu terenów pagórkowatych i górzystych do 3000 m n.p.m.

Samiec i samica mają ubarwienie ciała rdzawobrązowe, głowę żółtawą. Przednią krawędź skrzydeł ozdabia biały pas, a tył skrzydeł - zielone "lusterko". W okresie godowym samca odróżnia od samicy czarna obrączka na szyi. Kazarka odżywia się pokarmem roślinnym, głównie zbieranym na lądzie.

Gnieździ się w szczelinach i wnękach skalnych, norach, dziuplach, a nawet zajmuje opuszczone gniazda ptaków drapieżnych. Samica składa 8-11 jaj, które sama wysiaduje przez 29 dni. Samiec w tym okresie broni gniazda, a po wylęgu piskląt pomaga samicy w ich odchowie. Kazarka należy do bardziej agresywnych gatunków kaczkowatych, broniących własnego terytorium. Jest ptakiem wędrującym sezonowo, w Polsce bardzo rzadko spotykanym.

Ohar - Tadorna tadorna

Ohar należy do rodziny kaczkowatych, rzędu blaszkodziobych. Gniazduje na wybrzeżach północno-zachodniej Europy, miejscami nad Morzem Śródziemnym i w środkowej Azji, aż po północno-wschodnie Chiny. Zamieszkuje strome morskie wybrzeża, jeziora o wysokich brzegach porośniętych krzewami i kępami drzew oraz wysokie pagórki nadmorskie.

Ptaki te osiągają Długość ciała: 55-70 cm, rozpiętość skrzydeł: 100-130 cm i masę 800-1450 g. Samce są wyraźnie większe od samic. Samiec i samica są jednakowo ubarwione: dziób czerwony, głowa czarna z zielonym połyskiem, boki ciała i spód białe, lusterko na skrzydle rdzawozielone. Charakterystyczną cechą ubarwienia jest szeroki rdzawy pas za białą piersią. W okresie godowym u samca występuje duża narośl u nasady dzioba, która u samicy jest wyraźnie mniejsza.
Ohar żeruje na lądzie lub gruntując płytką wodę zagiętym charakterystycznie dziobem. Żywi się pokarmem zwierzęcym: wodne bezkręgowce, drobne rybki, kijanki, ikra oraz pokarmem roślinnym - głównie wodorostami. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku dwóch, a samce - w wieku 3-4 lat. Po okresie lęgowym ptaki te stają się towarzyskie, łączą się w liczne stada, tolerują również towarzystwo innych gatunków kaczek.

Ohar gniazduje w norach samodzielnie wykopanych w stromych brzegach lub opuszczonych przez inne zwierzęta (lisy, borsuki), w ruinach domostw, pniach powalonych drzew lub wykrotach pod korzeniami, nawet w odległości 3 km od wody. Samica składa 6-18 jaj, które wysiaduje przez ok. 29-31 dni. Samiec w tym okresie czuwa w pobliżu gniazda. Oboje rodzice opiekują się potomstwem. W czasie lęgów ohary nie tolerują w pobliżu żadnych innych oharów, a nawet przepędzają ze swego terytorium gniazdowania inne gatunki kaczek.

Ohar należy do gatunków wędrownych sezonowo. Zimuje na płyciznach morskich w zachodniej i południowej Europie, północnej Afryce, Azji Środkowej i Indiach. W Polsce należy do nielicznych ptaków lęgowych, gniazdujących głównie na wybrzeżu. Ohary objęte są ochroną gatunkową.