Rodzina: Petrelowate - Procellaridae
Rodzina: Petrelowate - Procellaridae|
Petrele (Procellariidae, Puffinidae), rodzina ptaków morskich z rzędu rurkonosych obejmująca 72 gatunki. Obecnie petrele i burzyki ornitolodzy łączą w jedną, wspólną rodzinę burzykowatych o łacińskiej nazwie Procellariidae. Ptaki te charakteryzują się długimi, wąskimi skrzydłami o rozpiętości u niektórych gatunków do 200 cm, pozwalającymi na długotrwałe szybowanie nad oceanami. Ogon tych ptaków jest krótki, dziób hakowato zakończony, nogi krótkie z palcami spiętymi błoną pławną. Upierzenie jest różne: od czarnego, poprzez brązowe do białego, przy czym najczęściej wierzch ciała jest ciemny, a spód - jasny. Żywią się rybami, głowonogami i mięczakami. Gniazdują kolonijnie w norach lub szczelinach skalnych stromych wybrzeży morskich i wysp oceanicznych. Samica znosi jedno jajo wysiadywane przez oboje rodziców przez 43-60 dni. Pisklę pozostaje w gnieździe 2-5 miesięcy. Do najbardziej znanych należą: petrel olbrzymi, petrel warcabnik, fulmar i burzyk żółtodzioby. |
Fulmar jest przedstawicielem rodziny burzykowatych (Procellaridae), rzędu rurkonosych (procellariformes). Zamieszkuje arktyczne wybrzeża i wyspy Morza Północnego, Spitsbergenu, Islandii, Irlandii, Grenlandii i Ameryki Północnej.
Ptaki te osiągają średnio: długość ciała ok. 45-50 cm, rozpiętość skrzydeł 87-112cm i wagę ok. 550-750 g. W obrębie tego gatunku istnieją dwie formy barwne. Pierwsza forma charakteryzuje się białym grzbietem i wierzchem skrzydeł, ciemnymi końcami lotek i żółtym dziobem. Druga forma ma grzbiet i wierzch skrzydeł ciemnoszare, z domieszką koloru brązowego, resztę ciała - jasnoszarą. Fulmar odżywia się rybami i głowonogami pływającymi tuż pod powierzchnią wody oraz bardzo często odpadkami wyrzucanymi ze statków rybackich.
Gnieździ się na stromych brzegach wysp i skalnych urwiskach wybrzeży, a także na płaskim terenie w głębi lądu (często zdala od wody. Samica składa jedno białe jajo zwykle bezpośrednio na skale. Jajo wysiadywane jest przez oboje rodziców przez ok. 8 tygodni. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 7 tygodniach. Przed drapieżnikami młode fulmary bronią się w ten sposób, że oblewają napastnika wymiocinami. Wymiociny sklejają i niszczą pióra, co upośledza izolację cieplną i uniemożliwia latanie.
W polsce fulmara można obserwować sporadycznie.
| posłuchaj | typ pliku | rozmiar |
|---|---|---|
| fulmar1 | mp3 | 23 kb |
| fulmar2 | mp3 | 175 kb |