Rodzina: Siewki - Charadriidae

Sieweczki

Rodzaj: Pluvialis

• Siewka złota
• Siewnica
• Siewka złotawa

Rodzaj: Vanellus

• Czajka
• Czajka szponiasta

Siewka złota - Pluvialis apricaria

Siewka złota jest ptakiem z rodziny siewek (Charadriidae), rzędu siewkowych (Charadriiformes). Zamieszkują tundrę i lasotundrę oraz bagna północnych rejonów Europy, krajów nadbałtyckich oraz północno-zachodnią Azję. Po okresie lęgowym przebywają na polach, pastwiskach i łąkach. Zimują w południowo-zachodniej Europie, północnej Afryce i Azji.

Siewka złota jest trochę mniejsza od gołębia. Długość jej ciała wynosi 27-30 cm, a waga - 140-290 g. W czasie godów wierzch ciała siewki jest w kolorze podobnym do złotego z licznymi brązowawymi prążkami. Policzki, pierś i brzuch są jednolicie czarne. Od czoła przez cały bok ciała ciągnie się biały pas. Zaniepokojone siewki odzywają się przeciągłym, dwusylabowym gwizdem. Siewka złota żywi się owadami i innymi drobnymi bezkręgowcami zbieranymi z mulistego gruntu. Dietę uzupełnia jagodami i nasionami.

W Polsce jest spotykana podczas przelotów (wiosennych - marzec-kwiecień, jesiennych - sierpień-październik), niekiedy w stadach liczących kilkaset sztuk. Jeszcze na początku XX wieku siewka złota miała lęgowiska na północy Polski. Jednak wycofała się poza granice naszego kraju i już od wielu lat nie są notowane nawet próby lęgu. Należy do ptaków chronionych.

Siewnica - Pluvialis squatarola

Siewnica jest ptakiem z rodziny siewek (Charadriidae), rzędu siewkowych (Charadriiformes). Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Zamieszkuje strefę tundry. Zimuje w południowej Europie, Afryce, południowej Azji, Australii, Ameryce Środkowej i Południowej.

Osiąga długość ciała 28 cm, rozpiętość skrzydeł 60 cm i wagę 180-320 g. Samiec w szacie godowej ma wierzch ciała pokryty drobnymi czarnymi i białymi cętkami oraz czarną szyję. Od oka do barku przebiega biała wstęga. Charakterystyczną cechą są czarne pióra pod pachami. Samica jest podobnie ubarwiona. Siewnica żywi się drobnymi owadami, skorupiakami, mięczakami oraz jagodami.

Gnieździ się w zagłębieniu w ziemi. Samica składa 4 jaja, które wysiadują oboje rodzice. Opieką nad pisklętami zajmuje się głównie samiec.

W Polsce jest ptakiem przelotnym. Podczas przelotów wiosennych (maj) oraz jesiennych (sierpień-październik) można ją spotkać głównie na wybrzeżu Bałtyku i w dolinach rzek. Jest pod ochroną.

Siewka złotawa - Pluvialis fulva

Siewka azjatycka, złotawa należy do rodziny siewek (Charadriidae), rzędu siewkowych (Charadriiformes). W okresie lęgowym zamieszkuje suchą tundrę Syberii i Ameryki Północnej, a następnie przenosi się na tereny otwarte - stepy lub wybrzeża, położone w pobliżu zbiorników wodnych. Zimuje w południowej Azji, Australii i Ameryce Południowej.

Osiąga długość ciała 23 cm i ciężar 88-192 g. Jej pożywieniem są bezkręgowce i jagody. Podczas wędrówek pokonuje bez odpoczynku trasę 3000 km. Gniazdo zakłada na ziemi. W Polsce obserwowana była zaledwie kilka razy. Ptaki te są pod ochroną.

Czajka - Vanellus vanellus

Czajka jest ptakiem z rodziny siewek (Charadriidae), rzędu siewkowych (charadriiformes). Występuje na polach uprawnych, podmokłych łąkach oraz na mulistych brzegach rzek Eurazji.

Jest to czarno-biały ptak z charakterystycznym czubkiem na głowie. Samica ma mniejszy czubek niż samiec, poza tym pióra jej skrzydeł nie są tak lśniące jak u samca. Nieco mniejsze gatunki stepowe przylatujące do Polski, ubarwione płowo z czarnymi i białymi akcentami, nie mają czubka. Czajka osiąga długość ciała ok. 33 cm i ciężar 128-330 g. Żywi się bezkręgowcami, głównie owadami łąkowymi, a dietę uzupełnia pokarmem roślinnym. Większość czasu czajki przebywają stadnie na polach w poszukiwaniu pokarmu.

W polsce czajka jest ptakiem lęgowym. W kwietniu-maju czajki przystępują do lęgów. Wyprowadzają 1 lęg w roku. Na podmokłej łące, w dołku niedbale wyścielonym trawą samica składa 4 jaja, które wysiaduje na zmianę z samcem przez 24-28 dni. Pisklęta są zagniazdownikami.

Czajka szponiasta - Vanellus spinosus

Czajka szponiasta należy do rodziny siewek (Charadriidae), rzędu siewkowych (charadriiformes). Występuje w północnej i wschodniej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie, na terenach otwartych, porośniętych niską trawą, w pobliżu wody.

Osiąga 26 cm długości. Grzbiet i skrzydła są koloru szarobrązowego, a najdłuższe lotki - czarnego. Białą głowę ozdabia czarna "czapeczka", a policzki i szyja są białe. Od czarnego dzioba do piersi przechodzi czarna wstęga na białym tle. Przód ciała, boki i ogon czajki szponiastej są czarne. Ptak ten odżywia się małymi bezkręgowcami, głównie owadami. Określenie "szponiasta" pochodzi z XVIII wieku, kiedy to ówcześni badacze uważali, że czajka szponiasta zmusza krokodyle nilowe do otwarcia paszczy, kłując je rzekomo kolczasto zakończonymi skrzydłami.